Rozdział I

Rozdział I

       Drobna brunetka obudziła się w środku nocy zlana potem. Westchnęła cicho przecierając dłonią oczy. Znów śnił jej się ten sam koszmar. I zawsze tak samo się kończył. Podbiega do leżącego na ziemi, bezwładnego ciała jej brata i patrzy w jego przestraszone oczy jakby wołające o pomoc. Dotyka jego lodowatej ręki, na która kapią jej słone łzy i w tym momencie budzi się przestraszona. Tak było i tym razem. Zrezygnowana pokręciła głowa chcąc odrzucić od siebie obraz martwych oczy Alexa. Wstała z łóżka i poprawiając za długa na siebie koszulkę zeszła na palcach po schodach. Kiedy postawiła bosą stopę na drewnianych panelach niewielkiego salonu usłyszała cichy szmer. Chwyciła za mały pistolet leżący na szafce i ściskając go w dłoni przeszła w głąb ciemnego pomieszczenia zachowując przy tym jak największą ostrożność. Odetchnęła z ulgą widząc Bobbiego, który nalewał sobie do szklanki whisky.
- Też nie możesz spać? – Zapytała siadając na kanapie obok niego i odkładając pistolet. Bobby nie odpowiedział tylko podał jej druga szklankę z bursztynowym napojem. Upiła łyk i uśmiechnęła się pod nosem zerkając na Singera. Po śmierci ojca to on zajął się nią i Alexem. I choć w żaden sposób nie byli ze sobą spokrewnieni, traktowali się jak rodzina. Bobby był dla niej najbliższą osobą zaraz po jej bracie i chociaż ojciec przestrzegał ją, że nie wolno ufać łowcą to wiedziała, że Singerowi może w 100 procentach zaufać.
- Znów ten sam sen? – Zapytał Bobby opróżniając swoją szklankę. Czasami Alysson miała wrażenie, że wystarczy, aby na nią spojrzał i już wiedział, co ją gryzie. Rozumiał ją bez słów i za to właśnie go uwielbiała.
Pokiwała delikatnie głowa wykrzywiając usta w grymasie mając znów przed oczami obraz martwego ciała jej brata. Dopiła swoją whisky i odstawiła szklankę na niewielki szklany stolik. Przez kilka minut siedzieli w ciszy nie patrząc nawet na siebie.
- Pamiętasz jak mówiłem ci kiedyś o Winchesterach? – Zaczął nagle Bobby wciąż na nią nie patrząc.
- Tak – powiedziała niepewnie, nie wiedząc, do czego zmierza Singer. Słyszała wiele o rodzinie Winchester. Nie tylko Bobby jej o nich opowiadał, ale również ojciec, kiedy była jeszcze dzieckiem. Winchesterowie byli braćmi wychowywanymi przez ojca. Ich matka zginęła w pożarze, lecz Alysson doskonale wiedziała, że tak naprawdę zabił ją demon. Kilka lat temu zginął również ich ojciec i chłopcy byli zdani tylko na siebie tak jak kiedyś ona i Alex…
- Dzwonili godzinę temu. Odwiedzą nas jutro, wreszcie się poznacie – powiedział Bobby z wymuszonym uśmiechem. Wiedział, że łowcy nie ufają sobie nawzajem i złym pomysłem jest gościć trójkę łowców pod jednym dachem, jednak nie mógł inaczej postąpić. Zarówno, Alysson jak i Winchesterów traktował jak własne dzieci i miał nadzieję, że nie pozabijają się wciągu tych kilku dni. O Sama był spokojny, wiedział, że chłopak zachowa się odpowiedzialnie i dojrzale, jednak bardziej bał się o Deana i Alysson. Znał ich doskonale i wiedział, że oboje są bardzo uparci i zawsze muszą postawić na swoim. Miał mieszane uczucia, co do tej znajomości, jednak nie podzielił się z Alysson swoimi wątpliwościami.

      Alysson zerknęła na zegar wiszący nad drzwiami do kuchni wskazujący piątą rano. Westchnęła cicho i wstała z kanapy uśmiechając się delikatnie do Bobbiego.
- Pójdę wziąć prysznic. W końcu niedługo będziemy mieli gości – powiedziała, po czym wyszła po schodach do łazienki. Wzięła długi, odprężający prysznic i owinięta ręcznikiem przeszła do pokoju. Ubrała czarne rurki i oliwkowy top podkreślający jej piwne oczy. Wysuszyła włosy, po czym wyłączyła suszarkę i dokładnie w tym samym momencie usłyszała dzwonek do drzwi. Przeczesała dłonią włosy, wzięła głęboki oddech i powoli zeszła po schodach do salonu, nie wiedząc, czego się spodziewać po wizycie nieznajomych łowców.

**************************************

Rozdział trochę krótki, ale obiecuję, że następne będą dłuższe. Mam nadzieję, że się spodoba:)